Wiatr z bagsztagu. Płyniemy z prędkością do 3 węzłów. Za sterem załoga, a Kapitan nie ukrywa znudzenia. Swoje leniwe spojrzenie przesuwa po gładkiej tafli wody. Nagłe poruszenie w kokpicie. Diametralną zmianę nastroju przynosi zauważona na horyzoncie polska banderka. Szybkie przejęcie rumpla przez Kapitana i coby załoga nie protestowała zbyt mocno (a załoga chętna do buntu) - wysyła załogę po aparat. Trzeba spotkanie udokumentować, a tylko załoga potrafi to dobrze zrobić - tak myśli też i załoga. Z takim to przekonaniem ostro halsując, gonimy Zbigniewa Bolińskiego. Różnica w wielkości jachtów, brak pomocy ze strony gonionego (wyłączone radio) rozciąga całą akcję w czasie i nadaje całej historii kolorytu. Przychodzi moment, kiedy udaje się nam dojrzeć wymalowane zdziwienie na twarzach załogi Bolińskiego, z pytaniem w oczach - Szalony??!! Dlaczego ten mały brytyjski jacht chce nas staranowac ????. My goniliśmy, a oni się dziwili. Gdy byliśmy kilkanaście metrów od Zbigniewa Bolińskiego, na granicy słyszalności - Kapitan krzyknął słowa pozdrowienia i po krótkiej wymianie zdań daliśmy Bolińskiemu odpłynąć na wschód. Zaś na naszym krążowniku ponownie wszystko wróciło do normy. Załoga za sterem, a Kapiatan (...) Kapitan pogrążony w myślach o polskiej banderce.
No comments:
Post a Comment